In een oprechte bijeenkomst, getekend door emotie, trots en eerbied, kwamen wielerkampioen Mathieu van der Poel en zijn familie samen om de postume verjaardag te vieren van een man wiens nalatenschap nog steeds door de wandelgangen van de wielerwereld galmt: Raymond Poulidor.
De intieme viering vond plaats in Saint-Léonard-de-Noblat, de Franse geboorteplaats van Poulidor, die in 2019 overleed, maar voor altijd in de harten van wielerfans gegrift staat als “De Eeuwige Tweede” – een titel die de diepe bewondering verraadde die hij verdiende met zijn doorzettingsvermogen, gratie en nooit-opgeven-mentaliteit.
Van der Poel werd vergezeld door zijn ouders, Adrie van der Poel – zelf een voormalig profwielrenner en Poulidors schoonzoon – en Corinne Poulidor, Raymonds dochter. Samen met naaste familieleden en vrienden brachten ze de dag door met het ophalen van herinneringen, het delen van verhalen en het onthullen van een gedenkplaat ter ere van Poulidors blijvende bijdrage aan de sport en de waarden waar hij voor stond.
“Ook al heeft hij de Tour de France niet gewonnen, hij heeft de harten van generaties veroverd”, zei Mathieu tijdens een korte toespraak. “Wat hij ons heeft geleerd – over nederigheid, vastberadenheid en nooit opgeven – heeft mij gevormd tot wie ik ben, niet alleen als wielrenner, maar ook als mens.”
Poulidors legendarische duels met Jacques Anquetil, zijn tomeloze inzet ondanks herhaaldelijke bijna-ongelukken, en zijn stille waardigheid in het aangezicht van nederlagen maakten hem tot een van Frankrijks meest geliefde sportfiguren. Zijn invloed was groot in Mathieu’s opvoeding, niet alleen door zijn genen, maar ook door verhalen en levenslessen die hij tijdens familiediners en rustige middagen doorgaf.
Adrie van der Poel reflecteerde op de band die hij met zijn schoonvader deelde en beschreef Poulidor als “een man van weinig woorden, maar met een diepe wijsheid”. Hij voegde eraan toe: “Hij was trots op Mathieu, niet alleen vanwege zijn resultaten, maar ook vanwege de manier waarop hij fietst – met moed en bezieling.”
Tijdens het evenement werden verschillende memorabilia tentoongesteld, waaronder Poulidors iconische Mercier-shirts, vintage foto’s en een handgeschreven brief die hij ooit aan een jonge Mathieu had gestuurd, waarin hij hem aanspoorde om eerst van wielrennen te genieten voordat hij aan winnen dacht. Er was ook een documentaireploeg aanwezig om de emotionele herinneringen van de familie en de sterke generatiebanden die wielrennen met de Van der Poel-Poulidor-lijn heeft verweven, vast te leggen.
De viering was niet zomaar een herdenking, het was een hernieuwing. Een herinnering dat, hoewel Poulidor fysiek niet meer aanwezig is, zijn essentie voortleeft in de wielen van zijn kleinzoon, wiens agressieve en onverschrokken racestijl de ontembare geest van zijn grootvader lijkt te kanaliseren.
Terwijl de zon onderging boven de glooiende heuvels van Saint-Léonard-de-Noblat, hief de familie een toost uit – niet om een verlies te betreuren, maar om een leven te vieren dat nog steeds miljoenen inspireert. En op dat moment smolten verleden en heden samen, en bewees wielrennen opnieuw dat het meer is dan een sport – het is een erfenis die generatie na generatie wordt doorgegeven.
