In de razendsnelle wereld van het professionele wielrennen is Wout Van Aert een begrip – een allrounder die schittert op de weg, in het veldrijden en op het wereldtoneel. Maar achter de schermen van zijn monumentale succes staat iemand wiens offers en steun vaak over het hoofd worden gezien: zijn vrouw, Sarah De Bie.
Terwijl Wout talloze uren traint, over continenten koerst en de druk van een natie vol wielerfans draagt, houdt Sarah alles stilletjes bij elkaar. Het is een rol zonder medailles, media-aandacht of Instagram-onderscheidingen – maar het is misschien wel een van de meest veeleisende banen in de professionele sport.
Sarah De Bie is meer dan alleen een partner; ze is het emotionele ankerpunt van Wouts leven. Maar die rol brengt een unieke druk met zich mee: sterk en kalm blijven ondanks de overwinningen, verliezen, blessures en slopende trainingsschema’s van haar man. Vaak betekent het dat ze persoonlijke ambities moet opgeven, haar eigen dromen moet uitstellen of haar levensstijl volledig moet aanpassen aan de veeleisende kalender van de UCI WorldTour.
Wanneer Wout over de finish komt, is het Sarah die de eenzame nachten, de cross-country verhuizingen en de emotionele tol van het getrouwd zijn met iemand die constant onder publieke controle staat, heeft verwerkt.
Fans zien de knuffels na de wedstrijd en de feestelijke foto’s, maar weinigen beseffen hoe zelden Wout daadwerkelijk thuis is. Echtgenote zijn van een profwielrenster betekent lange periodes van scheiding – soms weken of zelfs maanden. Voor Sarah betekent dat dat ze haar zwangerschap moet begeleiden, hun zoon Georges moet opvoeden en het huishouden grotendeels alleen moet runnen.
Zelfs mijlpalen zoals de eerste stapjes van een baby of vakanties komen vaak op de tweede plaats na trainingskampen en wedstrijdschema’s. En hoewel Wouts overwinningen de krantenkoppen halen, blijft Sarahs veerkracht achter gesloten deuren.
De mythe van de “perfecte vrouw”
Er heerst een onuitgesproken verwachting dat vrouwen zoals Sarah altijd moeten glimlachen, elkaar moeten steunen en nooit moeten klagen. In interviews prijst Sarah Wout vaak, spreekt ze bescheiden over haar eigen rol en vermijdt ze de schijnwerpers. Maar is dit nederigheid of het resultaat van geïnternaliseerde druk om te voldoen aan het beeld van de “ideale wielervrouw”?
Critici beweren dat de wielerwereld nog steeds vasthoudt aan achterhaalde genderrollen, waarbij van vrouwen wordt verwacht dat ze als verzorgers en emotionele buffers fungeren, terwijl mannen sportieve roem najagen. Sarahs verhaal dwingt ons tot de vraag: welke tol eist deze dynamiek van de vrouw achter de wielrenster?
Hoewel Sarah dit leven misschien heeft gekozen uit liefde, bewondering en partnerschap, is het tijd dat de wielerwereld – en sportfans in het algemeen – de emotionele arbeid, carrière-opofferingen en mentale kracht erkent die nodig zijn om de vrouw achter de kampioen te zijn.
Sarah De Bie is niet “zomaar” een wielervrouw. Ze is een kracht op zich, die een intense, stressvolle levensstijl navigeert die weinig buitenstaanders echt begrijpen. Haar offers verdienen erkenning, niet alleen in vluchtige Instagram-bijschriften, maar als integraal onderdeel van het verhaal van Wout Van Aert.
Iedere held heeft immers iemand die de lasten draagt. En voor Wout is dat Sarah.
