Wout van Aert wordt algemeen beschouwd als een van de meest veelzijdige wielrenners van zijn generatie, met indrukwekkende prestaties in disciplines variërend van cyclocross tot sprinten en klimmen. Toch heeft hij, ondanks zijn brede scala aan talenten, slechts één Monument op zijn naam staan: Milaan-Sanremo in 2020. Dit roept de vraag op of zijn veelzijdigheid mogelijk een zwakke plek vormt in zijn streven naar meer overwinningen in de grootste klassiekers.
Een analyse van zijn carrière toont aan dat Van Aert vaak dicht bij de overwinning was in Monumenten, met tweede plaatsen in de Ronde van Vlaanderen in 2020 en 2022, en een derde plaats in Parijs-Roubaix in 2022. Echter, zijn eeuwige rivaal, Mathieu van der Poel, heeft al zes Monumenten gewonnen, wat het contrast tussen beide renners benadrukt.
Een mogelijke verklaring voor dit verschil is Van Aerts neiging tot een afwachtende tactiek tijdens wedstrijden. In plaats van zelf het initiatief te nemen, reageert hij vaak op aanvallen van anderen. Deze strategie heeft in het verleden niet altijd tot succes geleid. Bijvoorbeeld, tijdens de Olympische wegrit in 2024 pareerde Van Aert een aanval van Van der Poel op de Montmartre, maar nam zelf geen initiatief, waardoor Remco Evenepoel kon ontsnappen en goud winnen.
Daarnaast heeft Van Aert te maken gehad met pech en blessures die zijn prestaties hebben beïnvloed. Zo moest hij in september 2024 de Vuelta a España verlaten na een zware valpartij waarbij hij zijn rechterknie blesseerde. Ook bij zijn terugkeer in het veldrijden in Loenhout, na 115 dagen zonder competitie, werd hij gehinderd door een val in de laatste ronde, wat hem een podiumplaats kostte.
Hoewel Van Aert’s veelzijdigheid een enorm voordeel is, kan het ook een nadeel zijn. Het voortdurend schakelen tussen verschillende disciplines en rollen binnen zijn team kan leiden tot een gebrek aan focus op specifieke doelen, zoals het winnen van Monumenten. Zijn rol als meesterknecht voor teamgenoten in grote rondes, zoals de Tour de France, kan zijn kansen op persoonlijke overwinningen beperken.
Samengevat lijkt Van Aerts grootste zwakte zijn neiging tot een afwachtende wedstrijdtactiek en het ontbreken van een gerichte focus op specifieke doelen. Om meer Monumenten te winnen, zou hij mogelijk vaker het initiatief moeten nemen en zijn strategie moeten aanpassen. Daarnaast zou een gerichtere focus op specifieke races, in plaats van zijn energie te verspreiden over meerdere disciplines en rollen, kunnen bijdragen aan het behalen van meer overwinningen in de grootste klassiekers.
