In een zeldzaam moment van kameraadschap te midden van felle rivaliteit, heeft Wout Van Aert lovend gesproken over Adrie van der Poel, de legendarische Nederlandse wielrenner en vader van zijn naaste concurrent, Mathieu van der Poel. Ondanks hun intense gevechten op de weg en in het veldrijden, maakte Van Aert duidelijk dat hij groot respect heeft voor Adrie’s nalatenschap en zijn blijvende invloed op de sport.
“Ik heb hem altijd als een mentor gezien,” zei Van Aert in een recent interview. “Ik bedoel, kijk naar al zijn prestaties. Adrie was een ongelooflijke renner in zijn tijd, en zijn kennis van de sport is ongeëvenaard. Wanneer ik de kans had om met hem te spreken, was hij niets anders dan ondersteunend en inzichtelijk.”
Adrie van der Poel, een voormalig wereldkampioen en winnaar van talloze prestigieuze wedstrijden, waaronder de Ronde van Vlaanderen en Luik-Bastenaken-Luik, is al tientallen jaren een torenhoge figuur in de wielersport. Zijn invloed op de sport reikt verder dan zijn eigen prestaties, aangezien hij een belangrijke rol heeft gespeeld bij het vormgeven van de carrières van talloze renners, waaronder zijn zoon Mathieu. Zijn begeleiding heeft echter ook weerklank gevonden bij andere renners, waaronder Van Aert, die Adrie ziet als een bron van wijsheid en inspiratie.
Van Aert ging dieper in op de diepgaande impact die Adrie op hem als wielrenner heeft gehad. “Adrie heeft het ongelooflijke vermogen om zelfs de meest complexe aspecten van het wielrennen te vereenvoudigen”, zei hij. “Zijn advies komt altijd voort uit ervaring en het resoneert diep omdat je weet dat hij het allemaal heeft meegemaakt. Of het nu gaat om het omgaan met druk, het begrijpen van wedstrijdtactieken of het omgaan met tegenslagen, hij heeft een perspectief dat maar weinig mensen in deze sport kunnen bieden.”
De Belgische ster benadrukte dat hoewel zijn rivaliteit met Mathieu van der Poel vaak centraal staat, zijn bewondering voor Adrie hun competitieve spanning overstijgt. “Adrie heeft een manier om je het grotere geheel te laten zien”, legde hij uit. “Hij heeft de hoogtepunten en dieptepunten meegemaakt en zijn perspectief is van onschatbare waarde. Hoewel Mathieu en ik rivalen zijn, valt niet te ontkennen dat zijn vader een ongelooflijke rol heeft gespeeld in de sport.”
Adrie’s invloed beperkt zich niet tot advies; zijn aanwezigheid bij wedstrijden is een herinnering aan het rijke erfgoed van het wielrennen. Van Aert vertelde hoe het zien van Adrie bij evenementen een unieke dynamiek toevoegt aan de cyclocrossscene. “Je ziet hoeveel hij van de sport houdt en hoezeer hij investeert in de toekomst ervan,” zei Van Aert. “Het is inspirerend, eerlijk gezegd. En het dwingt ons allemaal om te streven naar uitmuntendheid, omdat we weten dat we deel uitmaken van een erfenis die hij heeft helpen opbouwen.”
Van Aert reflecteerde ook op hoe Adrie’s erfenis verder reikt dan zijn persoonlijke prestaties naar de waarden die hij doorgeeft aan jongere generaties. “Wat mij opvalt, is hoe Adrie renners altijd aanmoedigt om zich te concentreren op de vreugde van de sport,” zei hij. “Het gaat niet alleen om de podia of de trofeeën. Het gaat om het houden van wat je doet, het respecteren van de concurrentie en het bijdragen aan de gemeenschap. Dat is iets wat ik altijd met me mee zal dragen.”
Hoewel de gevechten tussen Wout Van Aert en Mathieu van der Poel vaak de krantenkoppen halen, dient dit moment van respect als een herinnering aan de wederzijdse bewondering en gedeelde liefde voor wielrennen die zelfs de meest felle concurrenten verenigen. Terwijl Van Aert zijn eigen nalatenschap blijft smeden, weerspiegelen zijn woorden over Adrie van der Poel niet alleen het grote respect dat hij heeft voor de Nederlandse legende, maar ook zijn begrip van de bredere impact die wielerlegendes hebben op de evolutie van de sport.
“Het gaat niet alleen om het winnen van wedstrijden”, concludeerde Van Aert. “Het gaat om het achterlaten van een stempel op de sport, net zoals Adrie dat heeft gedaan. Hij is een onderdeel van de geschiedenis van het wielrennen en daarom zal ik hem altijd in het hoogste aanzien houden. Als ik anderen kan inspireren op zelfs maar de helft van de manier waarop hij dat heeft gedaan, beschouw ik het als een succes.”
Dit zeldzame eerbetoon onderstreept het diepe respect dat er tussen wielergeneraties bestaat en herinnert fans eraan dat deze sport net zozeer draait om traditie en nalatenschap als om competitie.
