Nadat hij zijn plaats in de wielergeschiedenis had gevestigd met een klinkende solo-overwinning in Parijs-Roubaix in 2025, keerde Mathieu van der Poel niet terug naar huis voor een rustige avond, maar voor een hilarisch uitgebreide viering, georganiseerd door zijn vriendin Roxanne Bertels. En volgens de Nederlandse wielerster was de thuiskomst misschien wel memorabeler dan de wedstrijd zelf.
In een persconferentie na de wedstrijd vertelde Van der Poel een luchtig en hartverwarmend verhaal over wat hem te wachten stond na een van de zwaarste en meest prestigieuze eendagskoersen ter wereld.
“Ik liep amper de deur uit en het voelde alsof ik de Tour de France, de Wereldbeker en een Oscar tegelijk had gewonnen”, zei Van der Poel met een grijns. “Roxanne had de hele woonkamer versierd met ballonnen in de vorm van kasseien, een finishvlag met de tekst ‘King of the Cobbles’, en ze had zelfs mijn racebeelden continu op tv afgespeeld.”
De 30-jarige Alpecin-Deceuninck-renner, die de 257,2 km lange route door het ruige Noord-Franse landschap domineerde, gaf toe dat hij zoiets niet had verwacht. “Ik dacht dat ik een warme knuffel en misschien een rustig etentje zou krijgen,” grinnikte hij. “In plaats daarvan kreeg ik confettikanonnen, neppodiummuziek en Roxanne met een van mijn oude racehelmen die riep: ‘Hier is hij! De Leeuw van Roubaix!'”
Roxanne, een succesvolle zakenvrouw en voormalig model, blijft doorgaans weg van de schijnwerpers van de wielermedia, maar momenten als deze laten de speelse en toegewijde steun zien die ze haar kampioensvriend geeft. Volgens Van der Poel kwam haar gevoel voor creativiteit en drama die avond volledig tot uiting.
“Ze had bruiswater in een champagnefles en begon het overal te sproeien, alsof we op het podium van de wielerbaan stonden,” herinnerde hij zich. “Ze liet me een ereronde lopen – letterlijk – door de woonkamer terwijl ze We Are the Champions speelde op een Bluetooth-speaker en klapte alsof ze deel uitmaakte van het publiek in Roubaix.”
Maar misschien wel het meest verrassende aan de viering? Het menu.
“Ze kookte een volledig driegangenmenu,” zei Van der Poel. “En elk gerecht had een wielerthema. Het voorgerecht was ‘breakaway bruschetta’, daarna serveerde ze steak frites en noemde die ‘Peloton Power Plate’, en als dessert maakte ze een pavévormige chocoladetaart met eetbaar goudstof en schreef er Champion op. Kom op zeg – wie bedenkt dat nou?”
Te midden van alle grappen en fanfare, drukte Van der Poel snel uit hoeveel het voor hem betekende. Deze wedstrijden vergen zoveel van je. Fysiek, mentaal, emotioneel. Je laat alles achter op de weg. Thuiskomen en iemand als Roxanne hebben – die alles begrijpt en een manier vindt om je nog meer op te beuren – is onbetaalbaar.
Hij voegde eraan toe: “We hebben veel samen meegemaakt. Ze heeft me geblesseerd, gefrustreerd en aan mezelf twijfelend zien zijn. En ze laat me nooit vergeten de goede momenten te vieren. Ze brengt een energie die me eraan herinnert dat wielrennen niet alleen om lijden draait, maar ook om vreugde.”
Fans en mederenners uitten op sociale media hun vermaak en bewondering voor de dynamiek van het stel. Sommigen merkten op dat Roxanne misschien wel haar eigen trofee voor “beste feestje na de race” verdient, terwijl anderen grapten dat Van der Poels grootste overwinning van het seizoen wel eens naast de fiets zou kunnen liggen.
Van der Poel zei dat hij een korte pauze zou nemen voordat hij zich zou voorbereiden op de volgende etappe van het Klassiekerseizoen, maar hij hintte erop dat Roxannes viering de lat misschien te hoog had gelegd.
“Ik weet niet hoe ze dit gaat overtreffen als ik nog een Monument win,” lachte hij. “Maar haar kennende, ben ik een beetje bang – en heel enthousiast – om erachter te komen.”
Eén ding is zeker: achter elke geweldige wielrenner staat iemand die luidkeels vanaf de zijlijn juicht – of in Roxannes geval vanuit de woonkamer, met de tamboerijn in de hand.
En voor Mathieu van der Poel smaakt de overwinning nog zoeter als je die deelt met iemand die weet hoe hij van elke finishlijn een waar feest kan maken.
