Bakelants heeft pijnlijke conclusie voor zijn vriend Van Aert
Tadej Pogačar en Mathieu van der Poel blijven het voorjaar domineren. In Parijs-Roubaix streden de twee opnieuw tegen elkaar, waarbij Van der Poel – na een valpartij van Pogačar – voor de derde keer met de overwinning aan de haal ging. Deze klassieker vormde het slotstuk van een indrukwekkende lente waarin de Nederlander en de Sloveen het peloton in hun greep hielden.
Sinds Jasper Philipsen vorig jaar Milaan-Sanremo won, zijn alle Monumenten onder deze twee verdeeld. Zeven op een rij, zonder andere winnaars. “Dit voorjaar legt een ongemakkelijke waarheid bloot,” stelt Jan Bakelants in zijn analyse bij HLN.
Wurgende greep
“Ze houden het hele peloton eigenlijk in een wurggreep.” Van de vier grote kasseiklassiekers dit voorjaar – E3 Saxo Classic, Gent-Wevelgem, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix – ging enkel Gent-Wevelgem niet naar één van hen. “En dat alleen omdat ze daar niet aan de start stonden.”
Volgens Bakelants doet hun dominantie denken aan de tijden van Tom Boonen en Fabian Cancellara, “maar het voelt nog verstikkender.” De manier waarop Van der Poel en Pogačar hun koersen winnen, maakt dat anderen al bij voorbaat kansloos lijken.
Van Aert in de schaduw
Ook Wout van Aert voelt de kloof steeds nadrukkelijker. Hij reed sterke koersen in de Ronde en Roubaix, maar eindigde beide keren op een vierde plaats.
“De hoogste trede blijft in de kasseimonumenten buiten bereik als die twee buitenaardse talenten aan de start staan,” zegt Bakelants zonder omwegen. “Als zij in topvorm zijn en geen pech hebben, zal Van Aert het lastig krijgen om in het voorjaar te winnen.”
De pijnlijke conclusie na dit voorjaar: zolang Van der Poel en Pogačar in deze vorm verkeren, zullen zelfs de allergrootsten genoegen moeten nemen met ereplaatsen.
